کفش تک پوش
کفش تک پوش کایلاس، نوعی کفش با طراحی خاص است که به ویژه برای صعود کوه و در کوهستانها طراحی شده است. این کفش ها بسیار مقاوم و شامل تکه هایی از لاستیک سخت و کف چسبنده هستند. وزن کفش تک پوش کمتر از کفش های سنتی نیست ولی مقاومت آن در برابر شرایط سخت و در مقابل گرد و غبار و آب بیشتر است. کفش تک پوش کوهنوردی، دارای قسمت بالایی مقاوم و ضخیمی با پد داخلی است که باعث کاهش زنگ زدگی و فشار وارد بر پا میشود و به پا امکان می دهد تا در صعود کوه یا انجام ورزش های سخت خراب نشود.
همچنین، این کفش ها دارای پایه های محکمی هستند که برای صعود به سطوح ناهموار یا برفی، بسیار مناسب هستند. کفش تک پوش بسته به نوع طرح و استفاده، ممکن است همراه با روکش های ضد آب، پد شده و یا با مواد نانو استخراج شده و کف دارای ویژگی های ضد لغزشی قوی تری باشند. همچنین، برخی از کفش های تک پوش دارای پوش فوق العاده پرقدرتی هستند.
در انتخاب کفش باید به این نکات توجه کرد:
- مقاومت در برابر آب، برف، نفوذ گرد و غبار و… .
- وزن کم آن تا کوهنورد در صعود های طولانی به ندرت خسته شود.
- قابلیت تنظیم پای کوهنورد در داخل کفش تا پوشیدن راحت در طول صعود کوه.
- ایمنی معلومات بالا بخصوص در برابر سقوط در ارتفاعات بالایی تر. از آنجا که کفش تک پوش کوهنوردی یک آلت ضروری برای کوهنوردان، قطعاً بهتر است که بر اساس موارد فوق که هر یک مهم است، پیش از خرید آن، دربارهٔ تمام برندها و مدل های مختلف تحقیق کرده و سپس انتخاب نمایید.
- مقاومت در برابر خراشیدگی و ضربه: کفش تک پوش با استفاده از موادی مانند چرم، درز کرکرهای، پوسته، اسفنج و غیره ساخته میشود که مقاومت بالایی به زخمی شدن و خراشی شدن دارند.
- ضدآب بودن: برخی از کفش های تک پوش با استفاده از مواد ضدآب و در صورت لزوم روکشهای ضدآب، از امکان نفوذ آب و رطوبت را به داخل کفش جلوگیری میکنند.
- راحتی: به دلیل داشتن طراحی های خاص و حجم داخلی متناسب با اندازه پا، برای صعود و نزول در سفرهای طولانی بسیار راحت است.
- زیبایی: کفش تک پوش با طرحهای متنوع، شیک و جذاب طراحی میشود که میتواند به شما اعتماد به نفس در سفرهای کوهستانی را بدهد.
در کل،کفش تک پوش با توجه به سطح مقاومت، وزن، طراحی و هدف مورد نیاز، در برخی از موارد خصوصیات خاصی را تحت تاثیر قرار میدهد. برای مثال، کفش های تک پوش ویژه برای کوهنوردی در آب و هوای گرم شامل چرمهای نرمتر و بدنههای سبکتر هستند، در حالی که برای کوهنوردی در شرایط سردتر از چرمهای سختتر و روکشهای داخلی جدید، نانو، پوششهای برفگیر، ضدآبی و چرم استفاده میشود. لازم به ذکر است که به دلیل ماهیت فزانی کوهنوردی، تخصص و حرفه مرتبط با آن و نیاز به امکانات و تجهیزات منحصر بفرد، این کفش معمولاً پر قدرت تر و کارامدتر از دیگر کفش ها و همچنین قیمت آن نسبت به کفشهای عمومی و پر مصرف، گران تر است.
رویه کفش تک پوش از موادی مانند چرم طبیعی، ممبرانهای ضدآب، پوستههای کشسان، Atom و جنسهای مشابه ساخته میشود. که در برابر خراشیدگی و زنگ زدگی مقاوم هستند. این مواد دارای قابلیت ایجاد جریان هوای مناسبی برای پا، حفاظت از پا در برابر کثیفی و آب و همچنین محدود کردن عرق در پا هستند.
زیره میانی:
کفشهای تک پوش به عنوان یک کف دو لایه است که شامل موادی مانند فوم پلییورتان، لاستیک سخت، آبسورب کننده واکنش پذیر و غیره است. وجود زیره میانی به پا اجازه میدهد. تا در هنگام راه رفتن با صعوبت های طبیعی لرزش و فشار را تحمل کند و پا در برابر خراشیدگی و ضربه محافظت شود.
زیره:
معمولا از موادی مانند لاستیک و اصطکاک تنباکو ساخته شده است که برای صعود و نزول در سطوح ناهموار مناسب است. همچنین، زیرههای کفش دارای الگوی مخصوصی هستند. که به منظور تفکیک واگرایی در زمانی که کفش در تماس با سطوح ناهموار قرار دارد، طراحی شده اند.
خصوصیات زیره کفش تک پوش:
1- تغییر شکل ندادن: زیره باید دوام داشته باشد و در مقابل تغییر شکل و خراشیدگی مقاومت کند.
2- ضد لغزش: زیره باید مقاومت کافی علیه لغزش داشته باشد. به طوری که حین کار در شرایط مختلف همچون باران، برف و سطوح خشک، کارایی خود را حفظ کند.
3- ضد لرزش: زیره باید به پاک کردن اسفنج زیره برای ارتفاعات بالاتر کوه و جهش های مختصر مناسب باشد.
4- نفوذ آب نداشتن: زیره باید در برابر جذب آب و رطوبت مقاوم باشد و قابلیت ایجاد تهویه مناسب را داشته باشد. در کل، طراحی رویه کفش، زیره و زیره میانی تأثیر بسیار زیادی بر کارایی کفش دارد.